Chorizo pasta? Altijd goed!

Als ik aankondig dat we chorizo pasta gaan eten gaat er altijd wel een gejuich op in huis. Ook de huisgenoten van mijn jongste van 21 in zijn studentenhuis zijn inmiddels groot fan van dit heerlijke gerecht. Nadat ik het één keer ter plekke gemaakt had, wat een hele uitdaging was in een studentenhuis met vijf jongens, kan ik ze inmiddels niet blijer maken dan op zondagavond mijn zoon een enorme bak voorbereide chorizo pasta mee te geven. De uitdaging zat hem niet zozeer in de benodigde pannen want die waren er genoeg, meer dan genoeg. Vaak achtergelaten door de diverse afgestudeerde voorgangers én dan daarbij nog alle pannen die de huidige bewoners zelf nog hadden meegebracht. Het is een hele stapel geworden inmiddels. En die moeten dus allemaal in die kleine keuken gestouwd worden, wat al een uitdaging op zich is. Maar nee, de uitdaging die ik bedoel zat hem meer in het accepteren dat ons huishouden thuis iets anders is dan in een studentenhuis. Schoon dáár is toch nét wat anders dan schoon hier. Maar … dat mogen ze zelf verder regelen. Ik hoef er niet te wonen. Op zich hebben ze het wel goed met elkaar geregeld: iedere dag heeft iemand anders de taak om te bedenken wat er gegeten moet worden, de boodschappen ervoor te halen en dan ook daadwerkelijk te koken voor de hele groep. De anderen zorgen dan voor het afruimen, het schoonmaken van de tafel en de keuken. Ook de andere huishoudelijke taken hebben ze zo goed mogelijk verdeeld. Maar ja, na een stevige maaltijd is de puf om de keuken ook eens een hele goeie beurt te geven blijkbaar niet echt meer aanwezig bij onze studenten. Gelukkig kan ik me heel goed beheersen en heb ik geen enkele neiging om niet alles gelijk daar te gaan schoonmaken, zó jammer voor de mannen! Daar hadden ze natuurlijk wel stiekem een beetje op gehoopt. Omdat ze daar gewoon een vaatwasser hebben, ja zo slecht hebben de studenten van tegenwoordig het dus niet, was er in ieder geval voldoende schoon materiaal om dan ook direct met koken te kunnen beginnen. Maar eerst even de meegebrachte ingrediënten voor het toetje in de koelkast zetten.

 

Zwembadje
Het enige wat ik toen toch echt niet kon nalaten om te doen was even het zwembadje onderin de koelkast op te lossen. Bij navraag was het inderdaad altijd erg nat in de koelkast en ook al langere tijd…. onderin konden ze eigenlijk niets neerzetten maar hoe dat nou toch kon?? En dan heb je het over vijf jongens die allemaal studeren aan de technische universiteit of hogeschool! Technisch zijn ze vast wel maar praktisch? Ho maar. Ja, ze wilden de klusjesman er al eens naar vragen. Na een korte blik in de koelkast was het mij al snel duidelijk dat ze één van de glazen planken op de bodem hadden neergelegd zodat deze over het afvoertje achter in de koelkast lag en zo de afvoer blokkeerde. Normaal loopt het condenswater daardoor uit de koelkast weg in een bakje boven de motor, waar het dan verdampt. Maar nu dus niet. Snel opgelost dus en ik had vijf, nu al, blije jongens in de toch al krappe keuken staan. En dan hadden ze nog niet eens te eten gehad! Want eten is voor die gasten best wel een ding. Onze jongste vertelde dat, zeker in het begin, ze nog wel eens moeite hadden om de benodigde hoeveelheden goed in te schatten. Tijdens het boodschappen doen in de winkel leek het dan best wel al een flinke hoeveelheid in de winkelwagen en kostte het al weer meer dan genoeg volgens hen (studentenbudget hè). Maar klaargemaakt was er dan vaak eigenlijk net niet voldoende voor vijf hongerige jongens die nog een beetje in de groei zijn. Dit was ook één van de redenen dat ze later steeds zo blij waren met een bak chorizo pasta: eindelijk voldaan van tafel!

 

Yeah! De pasta …
Maar goed, inmiddels ben je natuurlijk ook wel benieuwd naar die chorizo pasta! Ik ben zelf geen kok en koken is niet echt mijn hobby en dus ben ik een grote fan van makkelijke en snelle recepten. Net als onze studenten overigens. Voor de jongens heb ik het dan ook allemaal stap voor stap uitgeschreven waar jij nu ook van kan meegenieten, zie hieronder. 

De onderstaande ingrediënten heb je allemaal nodig voor vijf grote eters of, zoals ik ook vaak doe, om nog wat over te houden voor een volgende dag als onze twee kinderen weer naar hun respectievelijke studentenkamers zijn vertrokken en wij weer met z’n tweetjes eten.

 

Welke ingrediënten heb je nodig?

• • 2 of 3 chorizo worsten (voor de studenten doe ik zeker 3 worsten, die zijn er helemaal gek op) Ik gebruik meestal de voorgesneden chorizoworst van Hulst.
  • 3 courgettes (nog eentje extra kan ook geen kwaad voor de broodnodige vitamientjes want “vitamientjes zijn je vriendjes”. Deze uitspraak is met trots gestolen van een student tijdens zijn voorlichtingspraatje op één van de open dagen van de uni)
  • 1 pak penne (richtlijn is ongeveer 100 gram per persoon)
  • 1 potje groene pesto (of zelf maken natuurlijk, dat recept geef ik hieronder)
  • 1 bakje (250 gram) champignons
  • 1 ui
  • 1 rode en 1 groene paprika
  • 1 theelepel verse knoflook (verse knoflook uit een potje of natuurlijk zelf twee á drie teentjes knoflook pureren)
  • 1 zakje rucola sla
  • 1 zakje geschaafde kaassnippers (natuurlijk kan je nog wat extra kaas erbij doen om op het bord nog wat los over het gerecht toe te voegen)

• Snufje peper en zout

• Beetje kokos- of palmpitolie om te bakken

Dit recept luistert niet zo erg nauw heb ik inmiddels ontdekt dus als je iets extra’s toevoegen is dus geen enkel probleem.

 

Welke materialen zijn handig om bij de hand te hebben?

• Snijplank
• Snijmes
• Eventueel een kaasschaaf (voor als je de courgettes wilt schillen, werkt erg makkelijk)
• Grote pan om te koken
• Wokpan (zelf gebruik ik vaak nog een extra wok- of koekenpan om de chorizo in te bakken zodat ik die tussendoor niet meer hoef schoon te maken)
• Spatels

En dan natuurlijk …. hoe maak je het eigenlijk klaar?

Ik beschrijf het kookproces in de volgorde waarin ik het gerecht zelf klaarmaak, waarbij ik tussendoor natuurlijk niet sta te niksen maar bijvoorbeeld tijdens het koken van de pasta alvast begin met snijden.

Boter of olie?

Eerst nog even een tip voordat je daadwerkelijk begint: ga je olie of boter gebruiken om te wokken?

Boter bevat meer verzadigde vetten dan olie. Verzadigde vetten vergroten de kans op hart- en vaatziekten en dat willen we natuurlijk niet. Olie bevat meer onverzadigde vetten en is in principe dus gezonder. In principe, dus helaas niet iedere olie. In sommige oliën zoals zonnebloemolie en maisolie zit linolzuur. Dit is een veel voorkomend meervoudig onverzadigd vet, gezond zou je dus op het eerste gezicht zeggen. Helaas zorgt dit linolzuur ervoor dat in combinatie met zuurstof er gevaarlijke stoffen vrijkomen op hoge temperaturen. Ga je dus wokken in zonnebloemolie of maisolie dan komen er dus giftige stoffen vrij. Hier zal je waarschijnlijk niet direct iets van merken maar het is absoluut niet goed voor je gezondheid. Niet doen dus. Het is beter om kokosolie of palmpitolie te gebruiken om te wokken maar ook om te bakken, te braden en te frituren.

 

Pasta

Breng een ruime pan water aan de kook en kook de pasta zolang als op de verpakking staat vermeld. Ik gebruik vaak penne rigate van Grand Italia, wat geproduceerd wordt in zuid-Italië. De pasta wordt gemaakt van semolina oftewel tarwegries, afkomstig van harde tarwe (grano duro). Door het gebruik van harde tarwe krijg je een stevige pasta die een perfecte ‘al dente’ bite geeft. Daarbij is het een geribbelde penne waardoor het de saus goed vasthoudt. Als de penne gaar is laat het dan even uitlekken in een vergiet. De meningen zijn verdeeld over het afspoelen van pasta met koud water. Het dient om het overtollige zetmeel te verwijderen zodat de pasta niet aan elkaar blijft plakken. Maar dat is dus niet bij ieder merk nodig. Ik doe de penne na het uitlekken terug in een grote pan en doe telkens als ik één van de andere ingrediënten klaar heb, deze er alvast bij in de pastapan.

 

Chorizo

Snijdt de chorizo in plakjes (of koop het voorgesneden, dat scheelt een hoop vette vingers). Ik bak de chorizo eerst apart in een koekenpan om het ergste vet eruit te halen zodat het nog nét iets gezonder is. Vandaar ook mijn extra koekenpan in het overzicht van benodigde materialen. Deze pan is nu zo vet dat schoonmaken wel even een klusje is. De groentes er na de chorizo wokken in dezelfde pan heb ik wel eens geprobeerd maar het vet uit de chorizo raakt dan wat verbrand. Niet echt lekker en gezond dus. De chorizo laat ik vervolgens in een vergiet even uitlekken terwijl ik alvast met de rest begin.

 

Courgettes

De courgettes hoeven niet geschild te worden. De schil kan prima gegeten worden en daarbij is het eigenlijk zonde om te schillen. In de schil zitten namelijk heel veel voedingsstoffen en ook een deel van de smaak gaat anders verloren. Ik snijd alleen de uiteinden van de courgettes eraf en verwijder eventuele lelijke plekken. Daarna nog wel even de courgettes goed afspoelen onder de kraan. Snijdt de courgette in de lengterichting door. Een courgette groeit vaak krom dus draai de courgette op de snijplank tot hij redelijk recht lijkt. Er steekt dan één kant jouw richting op. Je kan hem dan zo doormidden snijden en heb je twee mooie en redelijk gelijke helften. Controleer vervolgens even of er binnenin geen zichtbare vezels en/of zaden zitten. Meestal valt dat wel mee maar is dat wel het geval dan kan je het zachte merg met een lepel er uitscheppen zodat alleen het vruchtvlees overblijft. Lukt dat niet dan kan je deze beide helften nog een keer in de lengterichting doorsnijden. Je hebt dan 4 dunne stroken waar een driehoekig stuk merg uitsteekt aan de binnenzijde wat je makkelijk met een mes weg kunt snijden. Snijdt daarna de courgette in plakken. Als je de courgette nog terug wilt zien in je gerecht zijn halfronde plakken van ongeveer een halve centimeter prima. Om de courgette beetgaar te krijgen hoef je hem maximaal enkele minuten te wokken in een beetje olie. Let op dat je hem niet te lang wokt want dan krijg je snotcourgettes om het maar even heel plastisch uit te drukken. Tip: zet je vuur goed hoog en doe niet te veel tegelijk in de pan (zeker als je voor de vitamientjes er nog een extra courgette bij gedaan hebt). Uit de courgette komt vaak veel vocht vrij en dan gaat het wokken niet zo goed meer.

 

Paprika

Paprika heb je in verschillende varianten en kleuren. Ik heb zelf gekozen voor een rode en groene paprika maar ook een gele kan je prima in dit gerecht verwerken. Proef ze gewoon eens om te kijken wat jij zelf het lekkerste vindt en wat je natuurlijk goed bij het gerecht vindt passen. Even kort de verschillen op een rijtje:

 

• De minst zoete variant is de groene paprika, deze heeft een licht maar uitgesproken bittertje.
• De gele paprika zit qua smaak tussen de groene paprika en de rode paprika in. De gele paprika’s hebben een frisse, wat zoete, fruitige smaak.
• De oranje paprika zit er qua smaak ook tussenin.
• De rode paprika is de zoetste van de vier paprika’s. Voor bijvoorbeeld soepen of als de zoete smaak van belang is, is deze meer geschikt dan de andere varianten.

 

De paprika’s moeten nog wel eerst gewassen worden. Dit is het makkelijkst om te doen als ze nog niet gesneden zijn en kan gewoon door ze even onder de kraan goed af te spoelen. Daarna kunnen ze in blokjes gesneden worden. Paprika snijden kan op verschillende manieren: je kan hem bijvoorbeeld in vieren in de lengterichting snijden en dan de zaadlijsten eruit verwijderen maar dan springen de pitjes waarschijnlijk alle kanten op. Een andere manier, wat je zelfs met een minder scherp mes kan doen, is om eerst de boven- en onderkant eraf te snijden op het punt waar de bolling begint en dan de paprika aan één kant open te snijden, dus niet halveren, van boven tot onder. Rol de paprika dan voorzichtig open op de snijplank met de glanzende buitenkant naar beneden. Vaak valt de zaadlijst er dan al vanzelf af en anders kan je dat zelf makkelijk doen met een mes dat je plat langs de binnenkant van de paprika haalt. De paprika kan je nu eerst in reepjes snijden en daarna in blokjes. Om de paprika maximaal te benutten kan je de steel uit het afgesneden topje duwen of snijden en dan het topje en de bodem ook nog tot blokjes snijden. Daarna kunnen de blokjes paprika 4 tot 6 minuten gewokt worden in een klein beetje olie. Dan zijn ze nog net een beetje knapperig als het goed is en heb je dus een lekkere ‘bite’.

 

Champignons

Voordat je de champignons gaat bakken moeten ze eerst schoon geborsteld of gespoeld worden. Er zijn speciale champignonborsteltjes te koop waarmee je de aarde en eventuele andere viezigheid makkelijk droog kan wegborstelen. Lukt dat niet, borstel ze dan even kort onder een lopende kraan af. Haal een klein stukje van de onderkant van het steeltje af want dat is vaak hard en ingedroogd. Niet smakelijk dus. De rest van de champignon kan je gewoon gebruiken. Snijdt hem in vieren of in  plakjes. Niet te klein want een champignon bestaat voor een groot deel uit water en slinkt dus flink tijdens het bakken. Snijd je hem in te kleine stukken dan vind je geen champignon meer terug in je gerecht. Ook de champignonstukken bak je in een (heel) klein beetje olie. Gebruik bij voorkeur een koekenpan met een anti-aanbaklaag zodat je niet te veel olie hoeft te gebruiken. Een champignon heeft namelijk de neiging om de olie op te nemen. Bak ze rustig in 6 tot 12 minuten bruin en gaar. Omdat, zoals gezegd, bij het bakken van de champignons vrij veel vocht vrijkomt is het slim om niet te veel tegelijk in de pan te doen. Anders worden ze uiteindelijk namelijk meer gekookt dan gebakken.

 

Ik gebruik tijdens het maken van dit gerecht dan ook vaak meerdere wok- of koekenpannen om meerdere porties groentes tegelijk te kunnen bakken. Dit vanwege het vochtverlies, verschillende baktijden of vetverlies zoals de chorizo. Gelukkig heb ik een vaatwasser!

 

Nog even een leuk weetje: Nederland is kampioen champignons eten! Qua consumptie van verse champignons per persoon zijn we nummer 1 in Europa. 

 

Ui & knoflook

Haal de buitenste papierachtige schil van de ui en de knoflookbol en verwijder eventuele bruine plekken. De ui en knoflook hoeven niet gewassen te worden, zij zijn immers goed beschermd door de buitenste schil.

Je kan de ui in ringen snijden of in kleine blokjes versnipperen (wat ik meestal doe). Gebruik een echt scherp mes, je zal merken dat daardoor je ogen minder beginnen te tranen omdat je minder op de ui drukt maar er echt doorheen snijdt. De teentjes knoflook kan je pletten door met de platte kant van een keukenmes op het teentje te drukken, dan laat de schil gemakkelijk los. Hak de knoflook in hele fijne stukjes en/of pureer het in een knoflookpers. Een andere optie is natuurlijk om verse knoflook uit een potje te gebruiken, dat smaakt ook prima en scheelt weer wat werk.

 

Daarna begin je met het fruiten van de uiensnippers. Maar wat is fruiten nu eigenlijk? Je laat de versnipperde uitjes op laag vuur in een beetje olie gaar sudderen zonder ze te bruinen. Roer regelmatig zodat ze niet bruin worden. De uitjes zijn klaar als ze glazig en goudgeel zijn. Bak de knoflook er op het laatste moment nog even bij. Doe dit vooral niet te lang want knoflook verbrandt zeer snel.

 

Bijna klaar ….

Alle ingrediënten zijn nu voorbereid en kunnen bij de pasta gevoegd worden als je dat nog niet tussentijds hebt gedaan. Roer dan de pesto door de pasta en voeg de (gewassen) rucola sla toe. Niet teveel ineens want dan krijg je één groene sla-klont in je pasta maar per handje vol er doorheen roeren. Tot slot voeg je de kaassnippers toe en roer het geheel op een laag vuur nog even goed door zodat de ingrediënten goed verspreid worden en de kaas nog even smelt.

 

Eventueel nog verder op smaak maken met wat peper en zout, doe dat laatste met mate want de chorizo is ook al redelijk zout.

 

Van te voren voorbereiden

Dit gerecht is prima van tevoren klaar te maken. Ik doe dan alleen de rucola en de kaassnippers er nog niet bij, die voeg ik pas op het laatst toe zodat het geheel nog nét iets frisser is.

 

Groene pesto om zelf te maken

Notenallergie
Eerder had ik je nog een recept beloofd om de groene pesto zelf te maken. Ook al ben ik fan van makkelijk en zijn de kant en klare potjes pesto best smakelijk, toch maak ik het meestal zelf en dat is eigenlijk verrassend makkelijk. Het probleem met kant en klare pesto is voor ons dat er meestal cashew noten in zijn verwerkt. Dit is echter een goedkope oplossing voor het gebruik van pijnboompitten die er van origine in horen te zitten volgens een gediplomeerde kok. Aangezien onze oudste ernstig allergisch is voor alle noten zijn de kant en klare potjes dus geen optie. Ik heb er nog wel eens naar gezocht bij de supermarkt en daar bleek de verse groene pesto de enige zonder noten zijn. Ik blij! Helaas was bij een volgend bezoek deze pesto al niet meer in het assortiment. Wél hadden ze veertien! verschillende soorten pesto maar állemaal met cashew noten. De enige pesto zonder noten maar met pijnboompitten en basilicum die ik gevonden heb is een biologische pesto van de Albert Heijn, die is helaas alleen niet bij ons in de buurt. Dus dan maar zelf maken.

 

Recept

Het belangrijkste voor de basis van een echte Italiaanse groene pesto is verse basilicum en pijnboompitjes en natuurlijk Parmezaanse kaas.

 

 

Ingrediënten:

• 1 flinke bos verse basilicum, 35 – 50 gr verse basilicumblaadjes
• 50 gr Parmezaanse kaas
• 35 gr pijnboompitjes
• 4 eetlepels olijfolie
• 2 tenen knoflook
• Snufje zout en peper
• Paar druppels citroensap

 

Benodigdheden:

• Staafmixer, blender met bakje of keukenmachine
• Koekenpan
• Spatel

 

Bereiding:

In ongeveer 15 minuten maak je zelf de heerlijkste groene pesto. Gebruik een koekenpan zonder olie en rooster de pijnboompitjes snel goudbruin. Als je ze roostert voordat je ze fijn maalt krijg je namelijk veel meer smaak in de pesto. Blijf ze wel regelmatig omscheppen zodat ze niet verbranden. Pluk de blaadjes van de basilicumplant totdat je ongeveer 40 gram hebt. Snijdt de knoflooktenen in grove stukken.

Stop de basilicumblaadjes, de pijnboompitjes, de Parmezaanse kaas en de stukjes knoflook in de keukenmachine of in een bakje voor de blender of staafmixer. 

Voeg een beetje peper en zout toe, een paar druppels citroensap en natuurlijk de olijfolie. Ik gebruik altijd in eerste instantie 3 eetlepels olie, vind ik het mengsel na het pureren nog te dik dan voeg ik nog wat extra olijfolie toe. De eventueel overgebleven olie bewaar je nog even. En voilà, een overheerlijke zelfgemaakte pesto.

 

Hou je nog wat pesto over en wil je dat langer bewaren? Schep dan dit over in een schone pot en giet hier nog wat olijfolie op zodat het pestomengsel geheel bedekt is. Goed afsluiten en wegzetten in de koelkast.

 

Kookbeurt mét een makkelijk toetje

Als ik vraag of onze jongste nog weer een bak chorizo pasta mee wil naar zijn studentenhuis lichten zijn ogen gelijk op. Ik maak het dan ’s middags zodat het al flink afgekoeld is als hij ’s avonds op de trein stapt. Anders moet de bak toch een beetje open blijven en ruikt de hele coupé naar chorizo en krijgt iedereen honger. De rucola en kaassnippers gaan in een koeltas mee zodat hij de volgende dag het gerecht alleen hoeft op te warmen en de laatste 2 ingrediënten hoeft toe te voegen. Als verrassing heb ik deze keer in de koeltas nog wat ingrediënten gestopt voor een super makkelijk én erg lekker toetje: een Bountypakketje.

 

Wat heb je daarvoor nodig? Een oven en per persoon:

• een velletje bladerdeeg
• een stukje Bounty
• een beetje eigeel
• eventueel een beetje rum 

 

Het is, zoals gezegd, erg simpel om te maken. Je laat de benodigde vellen bladerdeeg ontdooien, dit is redelijk snel klaar. Je neemt een velletje bladerdeeg en legt daarop een stukje Bounty. Sprenkel daar eventueel naar smaak een beetje rum overheen en vouw het velletje bladerdeeg in een driehoek dicht met wat eigeel. Daarna bak je het af in de oven zoals vermeld staat op de verpakking van het bladerdeeg. De Bounty smelt dan in het knapperig wordende bladerdeeg en je hebt zo een heerlijk toetje. Er is nauwelijks voorbereidingstijd en het neemt slechts 15 minuten baktijd. Echter, het is wel een erg machtig toetje. Zelf zou ik het niet zo snel als nagerecht plannen na de chorizo-pasta maar voor de studenten is dit geen probleem.

De kookbeurt van onze jongste is weer geregeld voor deze week. En nu maar hopen dat één van zijn huisgenoten na deze best wel voedzame maaltijd nog voldoende puf heeft om de keuken een goede beurt te geven. ?

Marjan Tool